قد کشی در شهر فرائنه

الجاثيه نُهمین آیه: وَإِذَا عَلِمَ مِنْ آيَاتِنَا شَيْئًا اتَّخَذَهَا هُزُوًا أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ
۵۷ المائده: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُو¡i!!!!!!!!!!!!! لَا تَتَّخِذُوا الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَكُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا☆ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاءَ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ... ¿¡ ☆
الـنسـاءـ۵۸:
إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ... أَن تُؤَدُّوا الْأَمَـانَـاتِ إِلَىٰ أَهْـلِـهَا وَإِذَا حَكَمْـتُم بَـيْـنَ النَّاسِ أَن تَحْكُمُـوا بِالْـعَـدْلِ إِنَّ اللَّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُم بِهِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ سَـمِيعًا بَصِـيرًا...

به کوي ميکده يا ربّ سَحَر چه مشغله بود!
که جوشِ شاهدُساقیُّ شمع و مشعَلنوح توانگری رخنه نِگَـرُ خودنِگاه رِخــّــتِــ گَـــــــــرّ بانه گار بپرسید درنهان
حديث مشهور عشق کِاَز حروفُ صَوت مَرنِئِــین كِــمُسّتـــــغـــــنٰيـــــســـــت لفّافه هم جوشِ رُکَّـــعـَـسّـُـجـودِ عود به سنج دماء دخانئِسّ فَندُدَمام ای چِنگِخالِ جمالُ فِحلی آن مَحفِل جامُ جمّ اي ٣ بوقِ٣نجُ دَم مامــ یا دَمای پوسّ دــمّ عامُ ضِمّـِخواصبیحوا۳ّ
به نالِ دِفّ نِيکــــــشَـــــّـــــT
مَلحَفِچَنگِ تنور درخُروشُ
وِلو‌ِله هود! و دود دِفِ رانسیش یالفَنّ مباحثی که درآن جَل۳ فیکُ جنون هیرفت!پشت شیر نخّجیرّگاه انجیـرِح مُصَوَّروَرای ذهن،قالُقِیلِ پاسُخُبود همچو ۳نخ به سوزن بود
شِكَرتراوُشَ۳ياه تختِ اُ
گِلِه زِگَچْگَردِ سپید
دلَزّ کرشمه ساقي۳َمآٰء به شُکراً سه شکر مشغول مشمول همین!در Bلواروچمنّیز نیزه دارّ
ز بادخُفّیه وزمساعِدِبختش شلعه فَنّدَکَمهَم اَنّدَکی به سرعت g رف.تا خُدِ j__ـــیــرُفت!تکسورت تَکّورس پِژواک رُخی همآن قيام حَنجره کرد باهمآن چَشمه گانِ جاوّدانه خَزِش در برق خنجرش (بديد) هزارساحر همچُ سامریِ لَشُپَستکِهنوز
سر درآخُرِوُبِگَلَست!
بگفتمش اَقلّْ كِجانِ لبم بوسه یِ تصرّفی حوالت کن! كِآخَرَسّ عمر بدر جزرخسرنازِتو پَ کُ جان¿ نیکزادِ نمکدان و خوان و بِلاغ دامنُکوه؟به خنده میـ فرمودهُدهُدِ کَشف کِاِیّکآشِف‌کوهزادِ ÀÁلَست که باخودئينمعامله هست! ...
ز نبوغ اَخترم نظري شهد بِرَست که دیشو ریزه دوش به خواب صعد سفلی تیغ برفته سروج
ميان ماهُ رخُ يارُ من شبی شبح مقابله جوب! سوئیچ رها کنباز اینبار سر تِرَم یا ترّمَح انگا که معصومی نژادم بر سر و سره هرَّمّپ. خزشی نما هُل دُرّ میان لهیب و جوش لحیم حیف مخزن قلع که سفت شد به نعیم حیییف دایه لهیب
دی هیم عِطرِ دهان يار شفا درد حافظ بوی ذُُ ُُبــّعاری
فَغان که وقت مروّت چه تنگ حوصله بود جسمه یایِ آر و نایُ باهـــ
سه مربّع به داریه کم و بیش دَرَّگَم عنایت داشت
باز و منبسط به جای آن هَمِ
نُطقُ نُقطِ دی نار عآزِچرکینرود ○●•ْ°ْْ
بِگمان آسمان حشر هشّ در رهست ذوغآری
کِخَراشِ سُرخسَیّاره بَرِ چَشم هَمهَست پاری